Çok beğendiğim bir fincanım vardı. Kırılınca, yenisini alayım diye Paşabahçe'nin Atatürk Bulvarı'ndaki mağazasına gittim. Bulamadım. Mağazada gezerken, üzerinde yazılar olan fincan ve bardaklar dikkatimi çekti. "Lügat 365" etiketli bu fincan ve bardaklarda, ilginç bir yazı karakteri ile eski kelimeler yazıyordu; müşkülpesent gibi, şikemperver gibi. Bu ürün serisi ve kelimeleri hakkında bir başka yazı yazacağım, ama "şikemperver" kelimesi çok dikkatimi çekti. Sözlüklerde, boğazına düşkün, yemek yemeyi seven olarak belirtilse de, esasen kelime batılıların "gourmet" dedikleri, Türkçeye gurme olarak girmiş olan kelimenin karşılığıdır ki, bu da damak tadı gelişmiş, lezzete düşkün, velhâsıl ağzının tadını bilen demektir. Şikemperver kelimesinden ve yıllar önce yaşadığım bir olaydan yola çıkarak yemek konusunda bildiklerimi, yaşadıklarımı yazarak paylaşmaya karar verdim.
Yıllar önce bir arkadaşım, "Kale'de bir dönerci var, harika döner kebabı var" deyince kalkıp söylenen yere gittim. Atmeydanında, bir kaç basamak inilerek girilen küçük bir dükkândı bahsedilen yer. Döner kebap sipariş ettim. Döner kebabın yanında, fırından yeni çıkmış sıcacık pidesi vardı ve hoşuma gitti. Ama döner kebaba gelince, et oldukça sert, neredeyse hiç terbiye edilmemiş hâldeydi.
Bu olaydan sonra, yemek beğenmek konusunda sâdece kendimi dinlemeye karar verdim. Zira -herne kadar genel geçer bâzı kuralları olsa da- beğeni, zevk kişiye göre değişen bir durumu anlatmaz mı? Esasen, "şu lokantanın şu yemeği çok lezzetli" sözü bunu söyleyen kişinin tercihini, beğenisini göstermez mi? Dolayısıyla yemek ve lokantalar hakkında yazacağım her görüş kendi fikirlerimi, tercihlerimi, zevkimi yansımaktadır; benim beğenmediğim bir yemeği pek çok kişinin beğenmesi mümkündür. Bunun hatırdan çıkarılmamasını diliyorum.
Nerede yediğinize değil, ne yediğinize önem veriyorsanız, lokantalar ve yemekler hakkında yazacaklarım ilginizi çekecektir.
