içinde her renk ve her iklim ve her saat olacak
ve ben olacağım içinde
erguvan çiçekleri ile bezenmiş
seni sâfi çiçek mevsimi yapmak için
hiç bitmeyecek hezar-i hezar bir fasl-ı
bahar
sana zamanlar vereceğim,
dakikaları olmayan
her şiir, zamanı sana bir daha bahşedecek
uzak yıldızlar kadar efsunkâr olacak her
renk sende
kan rengini bana ver diyecek bu adam sâdece
ve
ölüm rengini
sende kalsın bütün mâviler
bana siyaha dönecek kan rengini ver
diyecek..
sana hayat getirecek şiirler yazacağım
ve senden hayata dâir hiçbirşey
istemeyeceğim
hayâller yetecek, kimbilir...
senin mâviye boyadığın erguvanlar
ve istanbul zamanları olan hayâller
parmak ucunla dokunduğunda
içimde ılık karlar yağacak
volkanlarım kan akıtacak yavaşça
herşey rengini kaybederken
son şiirimi yazacağım
mecâlsiz
karanlıklar örtecek herşeyi benden
yana
kalem bir kuş misâli
kalbine
kurşun yemiş
kağıdın siyaha davet eden soğuk
yatağına düşecek
ve elim kalemin üstüne
zaman bitecek benden yana
sana şiirler yazarken öleceğim...
